ලංකා දීප පුවත් පතෙහි තිළිණි ද. සිල්වා විසින් “ලංකාවත්නොබෙල් උළෙලට ලංකාවත් නෑ” රචිත සටහනක ලංකාව නොබෙල් තාග්‍ය ප්‍රධානෝත්සවය වර්ජනය කිරීමට තීණ්දු කර ඇතයි ලියා තිබිණි. එය මෙසේ ය: “නෝර්වේ රාජ්‍යයේ ඔස්ලෝ නුවර දී අනිද්දා (10) පැවැත්වෙන නොබෙල් සාම ත්‍යාග ප‍්‍රදානෝත්සවය වර්ජනය කිරීමට ශ්‍රී ලංකා රජය තීරණය කැර ඇතැයි විදේශ අමාත්‍යංශය පවසයි. චීන සිරකරුවකු වන ලියු ෂියා ඕ බෝ එම සම්මානයට තෝරා ගැනීම ගැන චීනය විරෝධය පළකරයි. චීනය හා ශ්‍රී ලංකාව අතර පවතින”
පසුගිය සතියේ සිකුරාදා (10) හෙවත් ජගත් මානව අයිතිවාසිකම් දින, ඔස්ලො නුවර පැවති නොබෙල් ත්‍යාග ප්‍රධානෝත්සවයේ සාම තග්‍යය සඳහා වූ සහතික පත්‍රය හිස් අසුනක් මත තබා, නොබෙල් ත්‍යග ප්‍රධානෝත්සවයට පැමිණි සියලු අරාධිත අමුත්තෝ 2010 සාම ත්‍යගලාභි චීන ජාතික පනස්-පස් හැවිරිදි ලියූ ෂාබො හට ගෞරව කළේ ය. ලංකාව, රුසියාව, සවුදි අරාබිය, පකිස්තානය ඇතුලු රටවල් 16ක් එම උත්සවය වර්ජනය කළේ, චීනයේ බලපෑම මත හෝ මානව අයිතීන් කඩකරන්නා වූ රජයන් සහිත හෝ චීනය සැනසවීම සඳහා ය. සාමාන්‍යයෙන් අතිමහත් ලෙස ආණ්ඩුවේ ජනමාධ්‍ය හොරණෑවලින් ඉතිහාසය, බටහිර සමජ ආර්ථික දීනත්වය පුරම් බානා විශාරදයන් මෙවර නොබෙල් ත්‍යගය පිළිබඳ නිහඬ වත රකිනු බව පෙනේ. ශ්‍රී ලංකාව ස්වකීය ලොකු අයියා වූ චීනයට ගොටු ඇල්ලීම පිණිස ඔස්ලෝ නුවරට නොගියා විය හැකි ය; යුධ අපරාධ ලේබලය අලවා ගෙන සිටින නායකත්වය මානව අයිතිවාසිකම් අහලකවත් නොසලක රටවල් සමඟ තිබෙන සම්බන්ධතාවන් නිසා නොයන වා විය හැකි ය; සමහර විටක, එක් වරක් යුරෝපයට ගොස් දෙමළ ඩයස්පොරාවේ උදහසට පාත්‍රවීමකට භාජනය වීමට ඇති භිය නිසා එසේ නොගියා විය හැකි ය.
කෙසේ වෙතත්, මේ සියලු ක්‍රියාවලියන් මගින් මතුවන්නේ චීන කොමුනිස්ට් ආණ්ඩුවේ ඇති ව්‍යජ වෙස් මුහුණ ය. චීනය මධ්‍යස්ථ රටක් ලෙසින් විසි එක්වෙනි සියවසේහි නැගී සිටින බව, ඔලිම්පික් උත්සවය සමඟ ඔවුන් රඟ දැක් වූ ව්‍යජ ජවනිකාව ය. ඔවුන් පෙනි වූයේ චීනය නවීකරණය වූ ප්‍රගතිශිලි රටක් ලෙසින් ය. එහෙත් විකල්ප මත දැරීම හෝ ජාතික රජයේ අදහසට විරුද්ධ මත දැරීම හෝ නිදහස් භාෂණය තදින් ම පගා දමා තිබෙන, සත්‍ය විකෘති කොට ආණ්ඩුවට පක්ෂ මතයන් වඩවා ගන්නට උත්සහ කරන පාලනයක් බව මෙකී තාග්‍යය සමඟ නැවත මතු වී පැමිණින. ලංකාව වැනි රටක මිහිදු දේශපාලනය චීනය ආදර්ශයට ගෙන මැරෙන තුරා රජකම් කිරීමට පාර කපමින් සිටි යි. උතුරු කොරියාවේ කිම් ඉල් සුන් (1912-1994) සහ කිම් ජොන් ඉල් (උ. 1941), කියුබාවේ කැස්තෝ, ලිබියාවේ ගඩිපි, සිම්බාබුවේ රොබට් මුගාබේ (උ. 1924) ආදීන් පිඩිත ජනතාවගේ කර මතින් පාලන බලයට පැමිණ අද දක්වා ම, ස්වකීය බලය ආරක්ෂා කරගැනීමේ සාහිතිශය පිඩයන් වී සිටිති. අතීතයේ ද බ්‍රිතන්‍ය පාලනයට එරෙහි ව සටන් වැද, රාජ්‍ය බලය නතු කර ගත් ඉඩි අමින් අවසානයේ මිලියන ගණනක් ස්වකීය ජනතාව මරා දැමී ය. අපේ ජනපතිගේ මිතුරන් මොවුන් වැන්නවුන් ය.
චීනය එදා පටන් ම, නිදහස් මතධාරීන්, විකල්ප මතධාරීන්, විරුද්ධ මතධාරින් ස්වකිය අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ ලා හෝ විශාරදයන් වෙනත් රටවල් සඳහා යාම වැළැක්වීමට සිර කොට තබයි.
ලූ ෂිබෝ හට නොබෙල් ත්‍යග ප්‍රධානය පිළිබඳ චීන විදේශ කටයුතු භාර අමාත්‍යවරිය ජියන් යූ පසුගිය දිනක පැවසුවේ, “චීන නිතීය යටතේ වරදකාරුවෙකු වූ සිරකරුවෙකු නොබෙල් තග්‍ය ප්‍රධානය කිරීමට තීරණය කිරීම, චීනය තුළ ධාමරිකකම් කිරීමට ප්‍රසිද්ධියේ කරන ධෛර්යමත් කිරිමකි; චීනයේ නීති පද්ධතිය හැල්ලුවකට ලක් කිරීමකි. චීනයේ නෛතික ස්වරීත්වය එල්ල කළ දරුණු පහරකි.”
ලියූ ෂාබො ස්වකීය මතය ප්‍රකාශ කිරීම නිසා අවුරුදු එකළොසක සිර බත් කමින් සිටී; නොබෙල් සාම තාග්‍ය ප්‍රධානය පිළිබඳ නිවේදනය නිකුත් කළ ඔක්තෝබර් මස සිට ම, කිසිදු හේතුවක් නැති ව ඔහුගේ භාර්යාව නිවාස අඩස්සියේ තබා ඇත. චීනය එතරම් ම භියටත්, ලැජ්ජාවටත්, මානව අයිතිවාසිකම් හැල්ලූ කිරීමට පත් වී ඇත. වරද කරුවාට පමණක් නොව, ඔහුගේ භාර්යාව ලීයූ ෂා පවා නිවාස අඩස්සියේ තැබීමට තරම් ජීයන් යූ මහා හරසරින් දක්වන චීන නීතී පද්ධතිය හැල්ලු ය; බාල්දු ය. මේ ගැන මොන කතා ද? කන්න ඕනෑ විට, අප රටේ මෙන් ම චීනයෙත්, කබරගොයාත් තලගොයා ය.
නිදහස් භාෂණය සඳහා චීන ජනතාවට අයිතිය ඇත්තේ නීතීයේ සීමාවන්ට යටත් ව ය; ඒ කොමියුනිස්ට් පක්ෂයේ මතයට හානියක් හෝ විවේචනයක් නොමැති ව ය. පසුගිය දිනක ගූගල් සෙවුම් පද්ධතිය ද චීනයෙන් ඉවත් වී ගියේ ඔවුන්ගේ පාදඩ සීමාවන්ට තව දුරටත් හිස නැමිය නොහැකි නිසාවෙන් ය. චීනය දැනටමත් “ලෝක ව්‍යාප්ත අන්තර්ජාලයට (World Wide Web)” විකල්ප අන්තර්ජාල පද්ධතියක් පිහිටුවා ගෙන ඇත.
සමහර විට ලියූ ෂාබො ගේ නොබෙල් ත්‍යගය ලැබීම චීන ජනතාවට 1989යේ තිනමන් චතුරස්‍රයේ වූ මහා රුධිර ගැලීම සිහි ගන්වන්නේ හෙතෙම එකී විරුද්ධතාවන්ට පක්ෂ ව ශිෂ්‍යශිෂ්‍යාවන්ට ප්‍රසිද්ධියේ ධෛර්ය දුන් නිසාත්, හෙතෙම ඒ සඳහා සිරගත කොට තැබූ නිසාත් ය. ලියූ ෂාබො ද ස්වකීය සාම නොබෙල් තග්‍යාය “ජුනි 4 වෙනි ඳා අහිමි වූ අත්මයන්ට කැප කරන ලදී.” ඔහු මෙසේ ස්මර්ණය කළේ, 1989 වසරේ දී තීනමින් චතුරස්‍රයේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය තකා උද්ඝෝෂණය කොට මරා දැමූ සිසුසිසුවියන් සිහි කිරීම පිණිස ය. අනෙක් අතට, නොබෙල් සාම ත්‍යාගය ලාභි දලෙයි ලාමා හා ලියූ ෂාබො සමාන වීම තවත් චීනය ඇති අර්බුදයකි.
ඔස්ලෝ නුවර නොබෙල් ත්‍යාග ප්‍රධානෝත්සවයට දිනකට කලින් චීනය මගින් ද “කොන්ෆියුසියස් සාම ත්‍යාගයක්” ප්‍රධානය කළේ ය. එකී සාම ත්‍යාගය ප්‍රධානය කළේ තායිවානයේ හිටපු උප ජනාධිපති ලීයෙන් චාන් හට ය. එකී ප්‍රධානය සඳහා හේතුපාඨය වූයේ තායිවානය හා චීනය අතර සම්බන්ධතා ගොඩ නැංවීමට ය. එහෙත් ත්‍යාග ප්‍රධානය දක්වා ම ඔහුට ඒ පිළිබඳ දන්වා නො තිබීම චීනයේ හදිසි තිරණයේ ප්‍රමාණය විද්‍යමාන කරවයි. බෙජින් නුවර පැවත් වූ මේ ව්‍යාජ ඊනියා සාම තග්‍යය ප්‍රධානය සඳහා විශේෂ උත්සවයක් ද නොවී ය. මෙ‍වැනි අමනොඥ ක්‍රියාවන් මගින් ලියූ ෂාබො ගේ අනුගමිකයන් හට කැපී පෙනෙන අවධානයක් දිනා දීමට හැකි විණ.
පසුගිය වසරේ නොබෙල් තග්‍යය ජනාධිපති ධූරයට පත් වී වසරක් ද නො ගෙවූ ඔබාමා වෙත ප්‍රධාන කිරීම මා ඇමරිකාවේ සිටිය දීම දැඩි සේ විවේචනය කළෙමි. එයට හේතුව මා දේශපාලන වශයෙන් ප්‍රතිපාක්ෂිකු වූ නිසා නො ව, ඔහු සැබවින් ම කළ දෙයක් නො වූ නිසා ය. මුස්ලිම් රාජ්‍යන් කිහිපයක්ට ගොස්, ඉස්ලාම් ආගම ගැන කථිකා කළා හෝ ඇමරිකන් හමුදා ආපසු ගෙන්වා ගන්නේයයි පුරන් බැවා මිස, පවතින සාම ක්‍රියාකාරකමක් නො කළේ ය. ඔහුට වඩා නොබෙල් සාම තග්‍යයට සුදුසු අයවළු සිටිය හ. අද ඔබාමා ගේ කිර්තිය සිග්‍රයෙන් බැසයමින් පවති.
මා සමහර නොබෙල් ත්‍යග ප්‍රධානයන් විවේචනයට බදුන් කළ ද, මෙවර ප්‍රධානය පිළිබඳ යමක් ලීවීමට සිත් වූයේ ලියූ ෂාබො මා වැනි ම අධ්‍යපනඥයකු වන බැවින් ය. බංගලාදේශ මහාචාර්ය මොහොමඩ් යානුස් වැනි, ස්වකීය ශාස්ත්‍රිය ආවර්ජනයන් ගෙන් සැතැප්පි, සුවපහසු පුටුවකට හාන්සි වී ලෝකය පිළිබඳ දාර්ශනික මත කල්පනා කරනවාට වඩා, උන්මූල ලෙස ජනතාව අතරට ගොස්, තමන් උගත් දෑ මගින් වෙනසක් කරන්නට තනන අධ්‍යපඥනින් ගෞරවාන් විත ය.
ලියූ ෂාබො දේශපාලඥයකු නො ව, ශාස්ත්‍රඥයෙකි; ලේඛකයකි. හෙතෙම කිසිදු දේශපාලන ව්‍යාපාරයකට සම්බන්ධ නො වූ, පවතින පාලනය ප්‍රතිස්ථාපනය කිරීමේ ලා දේශපාලන බල අරගලයන්ට දායක නො වූ චරිතයකි. ඔහු ගේ දායකත්වය වන්නේ 2008 වර්ෂයේ දී, “චීනය ’08 ප්‍රඥප්තිය” යන මැයින් කළ ලියවිල්ලට ය. එයින් චීනයේ පවතින කොමයුනිස්ට් පාලනය විසින් සැලකිය යුතු ප්‍රතිසංවිධානයක් කළ යුතු බවටත්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීත්වයට ගරු කළ යුතු අතර, නිදහස් භාෂණය ඉඩ සැලසිය යුතු බවත් ප්‍රකාශ කළේ ය. අවුරුදු එකළොසක් සිරබත් කෑමට වරදකාරයෙකු වූ යේ මෙකී රචනය හවුල් කතුවරයකු වීම නිසාවෙන් ය; “ඔන්න, චීන නීති පද්ධතියේ තරම!”
චෙක් කොමයුනිස්ට් රජයේ මානව අයිතින් සුරැකීම පිළිබඳ ලියූ “ප්‍රඥප්තිය ’77” ලියවිල්ලේ නිර්මාතෘ චෙක් ජාතික වක්වල් හාවල් පවසන්නේ, “අතිශය භයානක වතාවරණයක් තුළ, ලියූ ෂාබො, සත්‍යය වෙනුවෙන් පෙනී සිටීමට නිර්භය මනුෂ්‍යකු” සේ ය.
ප්‍රඥප්තිය 08 චීන පාලනය ප්‍රශ්න කරයි: “චීන රජය විසින් ගෙන ඇති ‘නවිකරණ’ පිළිවෙත දුර්භාග්‍ය සම්පන්න ය. එය මිනිසුන් ගේ අයිතින් ඉරාදමා, ඔවුගේ ආත්ම ගරුත්වය විනාශ කොට සාමාන්‍ය මනුෂ්‍ය සමාජ සම්බන්ධතා දූෂණය කොට ඇත. එහෙයින් අපි අසන්නේ විසිඑක්වැනි සියවසයේ චීනය ගමන් කරන්නේ කොයිබට ද? යන්නයි.” එයින් චීන පාලනය මගින් ගෙන ඇති අතිශය කෲර අයිතිවාසිතම් කඩ කිරීම් මෙන් ම, අතීතයේ කළ ක්‍රියාවන් සඳහා යුක්තිය පසදීම ඉල්ලා සිටි යි.
ඒ ලියවිල්ල සාමාන්‍ය ජනතාව අතර කොතරම් දුරකට ප්‍රචලිත වී ද යත්, චීන කොමයුනිස්ට් පක්ෂය විගසින් එහි නිර්මාතෘවරුන් සහ අත්සන් තැබූ 300 අධික චීනය පුරා විවිධ සමාජ තරාතිරම්වල පිරිසක් සිරභාරයට ගත්තේ ය. එයට හේතූව වූයේ එයින් චීනය සඳහා විකල්ප දේශපාලන ගමන් මගක් එයින් යෝජනා කරනා හෙයිනි; එය පවතින කොමයුනිස්ට් පාලකයන් ට ගැසූ සාහිත්‍යමය අතුල් පහරකි.
සිරගත විටම පෙර ලියූ ෂාබො CNN සාකච්ඡාවක දී පැවසුවේ, “ඔබට ගෞරවාන්විත පුද්ගලයකු වන්නට අවශ්‍ය නම්, අවංක මනුෂ්‍යයකු නම් මානව අවයිතිවාසිකම් හා නිදහස් භාෂණය සඳහා සටන් වදින්න; සිර ගත වී ඒ භාරදූර භාරගැනීමේ ම කොටසකි, ඒ හෙයින් මැසිවිලි නඟන්නට කිසිවක් නැත!”
චීනගැති සමාජවාදී දේශපාන ප්‍රගතිශිලී පක්ෂයෝ සහ ලංකාවේ දකුණ චීනයට බදු දී ඇති වත්මන් පාලනය ඒ නොබෙල් ප්‍රධානයට විරුද්ධ ය; චීනයට එරෙහි ප්‍රතිසංවිධානයට නිහඬ ය.
ත්‍රස්තයන්ගෙන් මුදවාගත් ලංකාවේ දකුණ චීනයට, උතුර ඉන්දියාවට ය!!! එනයින් අපට තවත් මොන කතා ද?
2009 දෙසැම්බර් මස පැවති නඩු විභාගයේ දී, ලියූ ෂාබො මෙසේ කී වචන පෙළින් මා මෙම ලිපිය අවසන් කරමි:
“මා ශුභාවිදී ආකල්පයෙන් පිරී ඇත්තේ නව අනාගතයක අගමනය නිසාවෙනි; ඒ නිදහස් චීනයක් සඳහා ය! කිසිදු බලවේගයකට නිදහස සඳහා මානව ගවේශනය නතර කළ නොහේ—අවසානයේ චීනය, නීතිය මගින් පාලනය වන, මානව අයිතීන් උත්තරීතර ලෙස රජකරන දේශයක් වනු ඇත.”
නොබෙල් සාම තග්‍යය ලාභී ලියූ ෂාබො සංකේතවක් කරන්නේ, කවර බලපුළුවන්කාරකමක් තිබුණ ද, ලෝකයේ නිශ්පාදනයෙන් ඉහළ නම්හිම් පර තෙරක පැමිණිය ද, ආර්ථික අතින් ශක්තිමත්, බලවත්යයි පිළිගැනෙන රාජ්‍යයකට වුව ද, මානව අයිතින් පිළිබඳ විශ්වීය සම්මතයෙන් පිට පැන නොයා හැකි බව ය.
2010 නොබෙල්තග්‍ය ප්‍රධානෝත්සවය වීඩියෝව (පැය 1:27)
පසුගිය දශකය තුළ නොබෙල් ත්‍යග ලාභීන්:
දකුණු කොරියාවේ හිටපු ජනාධිපති කිම් ඩෙ ජුන් (2000)
එක්සත් ජාතින්ගේ සංගමයේ හිටපු මහා ලේකම් කොෆි අන්නාන් (2001)
ඇමරිකාවේ හිටපු ජනාධිපති ජිමි කාටර් (2002)
ඉරාන මානව අයිතින් ක්‍රියාකාරිනිය ශිරාන් එබාඩි (2003)
හරිත පට ව්‍යාපාරය නිර්මාතෘ වන්ගාරී මුටා මාතායි (2004)
ඉරාන මානව අයිති ක්‍රියාකාරී මොහොමඩ් එල්බාරාඩයි (2005)
බංගලදේශ මහාචාර්ය හා ශුද්ධ මුල්‍ය ව්‍යාපරයේ නිර්මාතෘ මොහොමඩ් යානුස් (2006)
ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ උප ජනාධිපති ඇල් ගොර් සහ IPCC (2007)
ෆින්ලන්තයේ හිටපු ජනාධිපති මාර්ට්ටි අහටිසාරි (2008)
ඇමරිකාවේ වත්මන් ජනාධිපති බරක් ඔබාමා (2009)
මෙවර නොබෙල් තග්‍යය ලාභී:
චීන සාහිත්‍ය මහාචාරය හා ලේඛක ලියූ ෂාබො (2010)
නිදහස් භාෂණය සඳහා චීන ජනතාවට අයිතිය ඇත්තේ නීතීයේ සීමාවන්ට යටත් ව ය; ඒ කොමියුනිස්ට් පක්ෂයේ මතයට හානියක් හෝ විවේචනයක් නොමැති ව ය. පසුගිය දිනක ගූගල් සෙවුම් පද්ධතිය ද චීනයෙන් ඉවත් වී ගියේ ඔවුන්ගේ පාදඩ සීමාවන්ට තව දුරටත් හිස නැමිය නොහැකි නිසාවෙන් ය. චීනය දැනටමත් “ලෝක ව්‍යාප්ත අන්තර්ජාලයට (World Wide Web)” විකල්ප අන්තර්ජාල පද්ධතියක් පිහිටුවා ගෙන ඇත. 
No comments:
Post a Comment